دانشگاه و توانایی ایفای نقشهای اجتماعی دانشجویان

نظم اجتماعی انتظارات آگاهانه نهادینه شده از نقش هاست و نظم کامل به معنی همسویی و هماهنگی اجزاینظام اجتماعی در جهت دستیابی به اهداف جامعه، که پاسخگویی به نیازها برای رسانیدن انسانها به هدف غاییخلقت خود می باشد. دانشگاه یکی از نهادهای اجتماعی کننده است و نقش مهمی در ارتقاء توانایی دانشجویانبرای پذیرش و ایفای نقشهای اجتماعی آنان دارد.جامعه آماری این تحقیق دانشجویان 5 دانشگاه شهر تهران بوده و با 1470 دانشجو شامل 760 نفر مرد و 710 نفرزن مصاحبه شده است. توانایی ایفای نقشهای اجتماعی در 0/2 درصد دانشجویان خیلی خیلی زیاد 6/2 درصد خیلی زیاد 33/2 درصد، زیاد، 46/6 درصد کم، 13/4 درصد خیلی کم و 0/4 خیلی خیلی کم بوده است. میانگین توانایی ایفای نقش های اجتماعی دانشجویان 3/32 از 6 یعنی بین کم تا زیاد، با انحراف معیار 0/80 می باشد. همبستگی توانایی ایفای نقش های اجتماعی با شرایط دانشجویان (++r=0/29) و با شرایط دانشگاهی آنان (++r=0/50) که رابطه ای نسبتاً قوی است. تحلیل چند متغیری بیانگر آن است که رابطهی متغیرهای مورد بررسی با توانایی ایفای نقش های اجتماعی بطورهمزمان R=0/687 و می توانند R(2)=0/47 از تغییرات توانایی ایفای نقش دانشجویان را تبیین نمایند. بیشترین سهم تبیین تغییرات توانایی ایفای نقشهای اجتماعی دانشجویان را به ترتیب رضایت از دانشگاه β=0/314، چگونگی اداره علمی دانشگاه β=0/224، شرایط اجتماعی دانشجویان β=0/210، خلاقیت β=0/169، شرایط سیاسی دانشجویان β=0/126 , و شرایط اقتصادی آنان β=-0/092 به عهده داشتهاند. ضریب بازنمایی نظم کامل در این تحقیق Io=0.29 هست و بیانگر نظم کامل ضعیف در دانشگاهاست.

Keywords:

نقش , نظم , اجتماعی شدن , آموزش عالی , دانشگاه , توسعه , پیشرفت