بهره گیری از ساختارهای گذشته در معماری جدید به منظور دستیابی به پایداری در ساختمان

استفاده بیرویه از طبیعت و انرژیهای موجود در آن سبب شده است تا حفظ این منابع برای آیندگان مورد تهدید قرار گرفته و ساختمانهای امروزی به مصرف کنندگان عمده انرژی های فسیلی تبدیل شده اند. در گذشته با وجود بهرهگیری از انرژی های تجدید پذیر، آسایش ساکنان به درستی تامین می گردید. می توان این اصول را برای استفاده در ساختارهای نوین نیز به کار برد بدون آنکه امکانات حاصل از بهره گیری از فناوریهای نوین به خطر افتد. بادگیر که در معماری گذشته کویر کاربردهای فراوانی داشته است می تواند در بناهای نوین مناطق گرم و خشک مانند ایران دوباره مورد استفاده قرار داده شود. با انجام تحقیق توصیفی و بررسی داده های موجود در این زمینه می توان به نتایج قابل قبولی دست یافت. در نهایت پیشنهاد می گردد به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی و افزایش بازده ساختمانها از ساختارهای گذشته با توجه به نوع کاربرد بهره گرفته شود و با تلفیقی از تجارب گذشتگان و علم روز، آسایش به همراه پایداری را برای ساکنان به ارمغان آورد.

Keywords:

کیفیت زندگی , منابع انرژی ساختمان , بادگیر , پایداری , معماری پایدار