نمود باد به عنوان موثرترین عامل در طراحی کالبد شهری بافت قدیم بوشهر

طراحی مطابق با محیط، ایجاد تعادل پایدار و سازمان یافته بین طبیعت، موجودات زنده و محیط مصنوع است. همانطور که می دانید بناهایی به عنوان بنای پایدار تلقی می شوند که کمترین تأثیرات مخرب را بر محیط های ساخته شده و طبیعیمجاور، ناحیه اطرافشان و همچنین متن و زمینه کلی خود داشته باشند. لذا تأکید بر زمینه گرایی در پیوند محیط و فضا و درک پیام بستر در جهت رسیدن به معماری پایدار از اهداف اصلی در همخوانی ساختمان با اکولوژی و در نهایت همخوانی با بستر محیط زیست خواهد بود. قرار داشتن بوشهر در اقلیم گرم و مرطوب باعث شده بافت تاریخی به صورت فشرده وپیوسته بوده و در ساختمان سازی و ایجاد شهر ملاحظات اقلیمی در نظر گرفته شود. وجود نسیم خنک دریا و ضرورت استفاده از آن و به درون کشیدن باد به داخل بافت و همچنین لزوم خالی بودن دور تا دور خانه ها به منظور گردش باد ازعوامل موثر در تقسیم بافت تاریخی بوشهر می باشد. از این رو به کارگیری باد به عنوان یک پتانسیل مثبت در شکل گیری سایت و خانه های مسکونی می تواند نقش مهمی در تعیین موقعیت عناصر شهری و جهت گیری مناسب مسکن داشتهباشد. همچنین امروزه نیز به کارگیری باد همواره در تکنولوژی ساخت و شکل گیری عناصر شهری تأثیر بسزایی دارد.بنابراین با آگاهی از این موضوع که یک بنا باید بتواند با بناهای اطراف خود و سایت موجود در آن ارتباطی واقعی و نه صوری و کاذب بر قرار کند لذا در این پژوهش توجه به باد به عنوان مهم ترین عنصر درچگونگی شکل گیری بافت قدیم و کاربرد آن به عنوان یکی از عوامل زمینه گرا در پیوند با معماری معاصر می باشد. در این راستا سعی بر آن است تا اهمیت باد بر تقسیم بندی بافت قدیم را بررسی کرده و روش جدیدی را به عنوان الگویی در جهت پیوند با این منطقه به وسیله این عامل مهم و تأثیر گذار پیشنهاد دهیم.

Keywords:

شخصیت شهر , زمینه گرایی , بستر , تعامل با محیط