تأثیر سهامداران نهادی و سهام مدیریتی بر میزان انعطاف پذیری مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف این تحقیق، بررسی تأثیر سهامداران نهادی و سهام مدیریتی بر میزان انعطافپذیری مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای محاسبه شاخص انعطافپذیری مالی برای هر شرکت پنج عامل تعیینکننده انعطافپذیری مالی مشخص و شرکتهای نمونه را در پایان هر سال بر اساس هر کدام از عوامل فوق به ده دهک تقسیم گردید. پنج عامل موثر بر انعطافپذیری مالی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفتهاند عبارتاند از فرصتهای رشد، سودآوری، هزینههای نگهداشت وجه نقد، برگشتپذیری سرمایه و هزینه تأمین مالی خارجی. در این پژوهش تعداد 101 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1385 الی 1391 مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از مدل رگرسیونی چند متغیره و دادههای ترکیبی استفاده شد. برای انتخاب بین روشهای تابلویی و تلفیقیFلیمر استفاده شده است. همچنین فرضیههای پژوهش از طریق آزمونF ، tفیشر و ضریب تعیین R2 درسطح اطمینان 95 درصد مورد آزمون قرار گرفته شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که سهامداران نهادی تأثیر مثبتی بر انعطافپذیری مالی دارند. به عبارت دیگر هر چه سهامداران نهادی حجم بیشتری از سهام شرکتها را در اختیار داشته باشند شرکتها توانایی انعطافپذیری مالی بیشتری دارند. همچنین سهام مدیریتی دارای تأثیر مثبتی بر انعطافپذیری مالی است. بر اساس فرضیه همگرایی منافع، مالکیت داخلی به همسویی منافع مالکان و مدیران کمک میکند لذا انتظار میرود افزایش سهام تحت تملک مدیران باعث افزایش انعطافپذیری مالی گردد

Keywords:

سهامداران نهادی , انعطافپذیری مالی , سهام مدیریتی