اثربخشی آموزش بازی به مادران برتاثیر آن بر شیوه فرزندپروری کودکان پیش دبستانی خانواده های آسیب دیده از طلاق

هدف از این پژوهش اثربخشی شیوه بازی بر فرزند پروری کودکان پیش دبستانی خانواده های آسیب دیده از طلاق است.جامعه آماری مورد نظر در پژوهش حاضر عبارت از کلیه کودکان مقطع پیش دبستانی در سال تحصیلی 1392-93 شهرشاهرود که والدین آنها طلاق گرفته اند .با توجه به نمونه ها که وجود دارد و اینکه کار شبه آزمایشی است تعداد حجمنمونه 30 نفر است که به دو گروه 15 نفره تقسیم شده است .جهت جمع آوری داده ها از ابزار عمده پرسشنامه سبک هایفرزندپروری بامریند .این پژوهش همبستگی و جهت بررسی فرضیه ها از پژوهش ازآزمون های آماری تحلیل کواریانس وفریدمن استفاده شد. کلیه مراحل آماری توسط SPSS20 صورت می گیرد.نتایج : میانگین و انحراف استاندارد سن مادران و مدت زمان طلاق آنان را تفکیک گروه نشان می دهد. میانگین سن گروه آزمایش 34/6 و گروه کنترل 35/53 سال می باشد. مدت زمان طلاق گروه آزمایش به طور میانگین 2/23 سال و گروه کنترل 3/33 سال است. : به شیوه بازی با مادران دارای فرزندان طلاق گروه گواه از نظر شیوه فرزندپروری سهل گیر تفاوت معنی داری وجود دارد. در پس آزمون شیوه فرزند پروری بهبود پیدا کرد.