پژوهش باستان شناسی و مطالعات معماری اقلیمی مطالعه ی موردی بافت شهرخوی

مقاله حاضر به پژوهش باستان شناسی و مطالعات معماری اقلیمی بافت شهر خوی که از شهرهای با قدمت سه هزار ساله می باشد،می پردازد. هدف مقاله، پس از شناسایی بافت قدیمی از طریق پژوهش های باستان شناسی و تاریخی اسنادی، بررسی جهت مناسب استقرار معابر بافت سنتی با توجه به داده های اقلیمی و بکارگیری روش های کمی است. لذا با بررسی دما و رطوبت حداکثر و حداقل ماه های سال برنمودار بیوکلیماتیک اولگی، شرایط حرارتی، مواقع نیاز به سایه و آفتاب و همچنین اولویت های حرارتی برای فضاهای آزاد شهر مشخص شد. سپس با استفاده از روش محاسباتی میزان سایه ای که پشت دیواری یک متری واقع در حاشیه معابر درجهت های مختلف بوجود می آید، محاسبه گشته و نهایتا با امتیازبندی جهات مختلف از نظر قابلیت تولید سایه، بهترین جهت برای ایجاد شرایط آسایشی برای شهری با موقعیت اقلیمی کوهستانی، انتخاب گردید. علاوه بر عامل خورشیدی جهت بادها نیز از عوامل موثر در جهت گیری است. لذا جهت های برگزیده از نظرتابش با جهت غالب وزش باد مورد مقایسه و ارزیابی قرارگرفت و با نتیجه گیری بهترین جهت گیری معابر، و مقایسه با معابر بافت سنتی، به عدم اقلیمی بودن اکثریت غالب آن ها پی برده شد.

Keywords:

باستان شناسی , اقلیم , شهر خوی , بافت خوی , معابر شهر