بررسی رابطه هویت انسان و احساس اینهمانی با فضای معماری وشهرسازی(نمونه موردی: بازار سنتی تبریز)

اسلام اوصافی چون شعور، ارزش، آگاهی، کمال، روح، مسئولیت به حرکت و تلاش، جهت، و تمامی ویژگیهایی که به انسان و حیات او ارزش میبخشد را برای انسان بهعنوان جانشین خدا و فعالیتهای او تبیین میکند، و بدین ترتیب هویت انسان را اینگونه معنا مینماید. فضاهای معماری و شهرسازی همانند کلیه عوامل محیطی، اجتماعی تاریخی، به عنوان وسیلهای برای تکامل معنوی،روحی، کیفی و فرهنگی انسان موثر میباشند، ولی انسان بهعنوان بخشی جایی ناپذیر از محیط تا خویشتن خویش را نشناسد، نمیتواند مراتب حیات خویش و محیط اطرافش را درک کند و به سمت از خودبیگانگی انسانی گام برخواهد داشت. بنابراین انسان برای درک فضاهای کالبدی سایر عوامل محیطی ابتدا باید به شناختی از خود و و هویت خود دست یابد. غفلت از تاریخ و گذشته انسان نیز بهعنوان یکی از بنیادیترین عوامل شکلدهنده هویت انسان او را به بحران هویت مبتلا میسازد. الگوهای رفتاری گذشتگان در شکلگیری فضاهای سنتی معماری و شهرسازی نقش داشتهاند، این الگوها تکیه بر فرهنگ غنی و اصولی محکم و با ارزش دارند، بنابراین زنده بودن و پویایی را نیز بههمراه خواهد داشت. در این مقاله ابتدا معنای هویت و مراتب آن به عنوان نیاز فطری انسان مورد بحثقرار گرفته است. در واقع هویتیابی انسان با یک مکان این فرض را بهوجود میآورد که مکان واجد شخصیت است؛ بنابراین در ادامه مقاله مفهومروح مکان به سادهترین شکل و به مفهوم کلی هویت یعنی معنی یک محل مطرح میشود. در نهایت با بیان اینکه تعلق به یک مکان بهمعنی داشتن جای پایی وجودی است و با بیان ویژگیهای فیزیکی فضاهای معماری و شهرسازی (نمونه مورد بررسی: بازار سنتی تبریز)درک معنا و هویت سازمانیافته جامعه را در این راستا ممکن مینماید، که این درک معنای فضا، درواقعاحساس اینهمانی انسان با محیط است

Keywords:

هویت , انسان , کالبد , معنا , احساساینهمانی , معماریوشهرسازی