بررسی اصول احیا و عوامل اکولوژی در ارائه راهکارهای بازسازی معادن

با استخراج هر چه بیشتر از معادن و عمیق و وسیع تر شدن فضای عملیاتی آن ها، وسعت زمین های تحت تأثیر فعالیت های معدنکاری،به ویژه انباشتگاه های باطله، روز به روز رو به افزایش میابد. در نتیجه هر روز ضرورت انجام بازسازی معادن نیز بیشتر می شود. جهت بازسازی یک معدن، به منظور هر نوع استفاده بعدی از زمین های تحت تأثیر و حفاظت از محیط زیست منطقه، انتخاب و کاشت گونه های گیاهی یکی از مراحل مهم است. معدن روباز در بلند مدت از میزان محصولات کشاورزی و جنگلی به شدت می کاهند، بر روی اکوسیستم های آبی و زمینی اثر مخرب می گذارند و گاهی اوقات اثر قابل توجهی بر تغییرات آب و هوایی می گذارند. برای عبور از این بحران حفظ منابع طبیعی و خصوصا بسط معادن سبز می تواند راهکاری موثر به حساب آید که بر چهار اصل زیر تاکید دارد: کاستن از تخریب سرزمین و برجای گذاشتن اثرات تخریبی، نوآوری در مدیریت مواد زائد معدنی، مدیریت بحران های اکوسیستمی و احیا معادن. بنابراین نیاز فراوانی برای احیا و باززنده سازی چنین زمین ها و محوطه های وسیعی به وسیله استقرار گیاهان سازگار با این شرایط، احساس می شود که علاوه بر جنبه محیطی، اجتماعی، بصری و تفرجی؛ اقتصاد ساکنین منطقه را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد. در این مقاله به بررسی عوامل تاثیرگذار در بازسازی معادن و بهترین روش برای بازسازی معدن پرداخته ایم.

Keywords:

معدنکاری , اکولوژی , بازسازی , حفاظت محیط زیست , گیاهان