بررسی نقش پیاده رو در طرح هادی روستاهای استان آذربایجان شرقی

حرکت پیاده، طبیعی، قدیمی و ضروریترین شکل جابجایی انسان در محیط است که نقش اساسی در ادراک محیط و ارتباط با آن دارد، در حالی که به دلیل سلطه اتومبیل این حرکت به تدریج نقش طبیعی خود را از دست داده است. روستای پایدار ، هویت ، روح و طبیعت را از بطن روستا می گیرد. در طرح های هادی برای پایداری در روستا و برای اینکه از اعتبار و ارزش لازم برخوردار باشدباید به جنبه های اجتماعی جهت ایجاد و حمایت از محیط های انسانی فعال فضاهای زنده و روستاهایی توجه نمود. راهکارهای که برای ارتقا کیفیت حمل و نقل روستای در روستا پایدار مطرح شده اند بایستی همگی بر لزوم توجه بیشتر به نقش عابر پیاده تاکیدداشته باشند .پیاده راه حرکت عابر پیاده را در فضاهای روستای تسهیل نموده و موجب می شوند عابر پیاده در فضایی امن و بدور از خودرو حضور یابد و موجبات ارتقا تعاملات اجتماعی در فضای روستای فراهم شود به طوری که تجربه و لذت حرکت در محیط آرام فضاهایی با سایبانهای کوتاه و سنگ فرشهای متراکم ، نیمکتهایی چوبی با تناسبات انسانی ، تماشای حرکات و معاشرت مردم ، فضاهایی که بیشتر تعاملات اجتماعی ، گپ و گفتگوهای خودمانی ، رسیدگی به مشکلات یکدیگر ، فضایی برای آشنایی های بیشتر و در مجموع رواج حس همنوع دوستی و زندگی زیباتر را برای روستاوندان بهمراه داشته است

Keywords:

پیاده رو , طرح هادی , استان آذربایجان شرقی