لزوم احیاء هویت باغهای ایرانی در دوره معاصر (بررسی تطبیقی باغ و پارک در ایران)

گرچه بشر از ابتدای خلقت، زندگی خود را در طبیعت آغاز نمود، اما یکی از موضوعات نگران کننده امروز، رابطه رو به زوال انسان و طبیعت و بالعکس رابطه رو به رشد انسان و فناوری می باشد. در دوره معاصر باغ ایرانی، که تجلی رابطه انسان با طبیعت می باشد و زمانی به عنوان یکی از اصلی ترین الگوهای باغسازی در بین سایر ملل نیز مطرح بوده است، در کشور خودمان به دست فراموشی سپرده شده و جای خود را به پارک های شهری که تجلی رابطه انسان با دنیای فناوری و برگرفته از الگوهای بیگانه می باشند داده است. این مقاله با روش مقایسه ای- تطبیقی به بررسی وجوه اشتراک و افتراق باغهای تاریخی و پارکها در ایران می پردازد و با اشاره به تفاوتها و نقاط ضعف موجود درپارکها نشان می دهد که به منظور ارتباط مؤثرتر افراد جامعه، باید به ویژگی های دوران معاصر به این معنا نیست که کاربری اولیه باغ را برای باغهای ایرانی متصور شویم، بلکه می خواهیم با تبدیل آنها به فضاهای جمعی هویت اولیه باغ را حفظ کنیم و از میراث فرهنگیمان محافظت نماییم.

Keywords:

باغ ایرانی , پارکهای شهری , هویت , رابطه انسان با طبیعت