بهره گیری از ارزش های معماری بافت تاریخی به منظور ظرفیت سازی جهت توسعه ی پایدار راهکاری برای توسعه ی بندرکنگ

کالبد شهرهای قدیمی ایران هر یک دارای مشخصات معماری و روند شکل گیری خاصی هستند که این روند متاثر از شرایط اجتماعی، پدیده های انسانی و محیطی مربوط به مقاطع خاص تاریخی است. نقاط قوت این مشخصات به عنوان دارایی ها و ارزش های معماری هر شهر مبنای تمایز شهرها از یکدیگر به حساب می آیند. به عبارتی در هر دوره ی تاریخی بنا به مقتضیات زمان اقدامات انسانی متفکرانه و نیز تحولاتی طبیعی شکل می گرفته که نتیجه ی آنها رشد ارگانیک شهر بوده است. منشا اصلی اقدامات انسانی در مسیر رشد ارگانیک را شاید بتوان در شناخت صحیح از نیازها و دارایی های هر شهر و تصمیم گیری بر اساس این شناخت ها جستجو کرد. شناخت صحیح نیازها و تصمیم گیری مبتنی بر توانمندی های واقعی زمانی اهمیت بیشتری پیدا می کند که ناگزیر به دنبال یافتن راهکارهای هماهنگ برای دستیابی به توسعه ی شهری متوازن، هدفمند و پایدار باشیم. شهر بندری کنگ از جمله شهرهایی است که به دلیل دارا بودن ابعاد مختلف کالبدی انسان ساخت و طبیعی شامل بافت ارزشمند معماری تاریخی، مجاورت با دریا و ...، در فرآیند این تصمیم گیری، نیازمند یک نگاه جزء نگر جهت بررسی امکانات موجود در هر بخش و محله و سپس نگاهی کل نگر جهت بررسی نیازهای شهر می باشد. آنچه که در نهایت منجر به اتخاذ تصمیمی صحیح خواهد شد، برقراری ارتباط بین این دو نگاه است. این نوشتار به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی تعاریف توسعه، راهکارها و رویکردهای موجود پرداخته و با معرفی بندرکنگ به دنبال یافتن و معرفی راهکار مناسب برای توسعه ی پایدار این شهر متناسب با ویژگی های معماری و شرایط طبیعی خاص آن می باشد.

Keywords:

دارایی ها , ارزش های معماری , بافت تاریخی , بندر کنگ , توسعه پایدار