ارتقاء کیفیت اسکان سالمندی؛ پاسخگویی نیاز سالمندان بر اساس بازیابی آموزه های دینی

شهر به عنوان بستر اصلی زندگی امروزی میبایست با شناخت ساکنان خود برای نیاز هاو خواستهای ایشان پاسخگو و البته با کیفیت باشد ، مفهوم کیفیت زندگی ، رضایتمدی و توسعه از جمله مفاهیمی است که امروزه در مباحث علمی حوزه علوم اجتماعی، معماری ، شهرسازی و روانشناسی و در نهایت سیاستگذاری های کلان مطرح و چالش برانگیز بوده است وابستگی مفاهیم فوق به شرایط بومی و ترکیبات پیچیده آن با گستره ای از عوامل بیش از پیش این حوزه را نیازمند واکاوی نموده است. سالمندان ،گروه قابل توجهی از ساکنان شهرها، جمعیت در حال رشدی هستند، با نیازها و قابلیت ویژه ای مربوط به ویژگیهای این دوره سنی که چون هر طیف دیگری برای احساس رضایتمندی و ایجاد شرایط مناسب زندگی نیازمند طرح تمهیدات خاص هستند.این امر در حوزه طراحی و معماری به جهت اسکان و استفاده ایشان از فضا، با بازیابی نیازمندی های آنها بشکلی علمی و منسجم همراه خواهد بود.بررسی خانه هایی که امروزه برای اسکان ایشان فراهم میگردد، نشان میدهد این فضاها پاسخگوی تمام نیازهای سالمندان خصوصا نیازهای غیر فیزیکی ایشان نیست. این پژوهش برآنست بر اساس این ضرورت، با روشی کیفی و مطالعات کتابخانه ای ، به باز تعریف نیازمندیهای دوره سالمندی با سه رویکرد، نیازهای اساسی انسانی (مازلو)، اصول پیشنهادی سازمان ملل برای سالمندان و ارزشهای دینی -فرهنگی و بومی موجود در این زمینه ، به طرح پیشنهاداتی در راستای پاسخ به این نیازها بپردازد. این پیشنهادات در طرح معماری مسکن سالمندی گنجانده میشود و دارای سازو کارهای اجرایی جهت دستیابی به اهداف فوق خواهد بود

Keywords:

سالمندان , مسکن سالمندی , نیازهای سالمندان , فضاهای سالمندی