معاصرسازی هنر گرهچینی با بهرهگیری از روشهای مقداری جهت دستیابی به اهداف معماری تعاملی

مطرح شدن هرچه بیشتر تفکرات سیستمی، طراحی معماری را به سمت تکنیکهای جدید حرکت داده است. یکی از روشهای کارآمد، روش مقداری یا پارامتری است که به کمک آن ، اطلاعات پایه ، از منظر تکبعدی خارج و تبدیل به پارامترهای معادلاتی میشوند. در این صورتمعادلات بیانگر مبانی و مفاهیم تحلیلی و توصیفی خواهند بود که اتصالدهندهی دو بعد کیفی و کمی هستند. چنین مسیری میتواند در روند معاصرسازی معماری بسیار کارآمد باشد اما همواره باید نگاه ویژهای به پیشینه و هویت معماری داشت از این رو زنده نمودن پتانسیلهای بالقوه و درخور توجه معماری سنتی ایرانی و بهرهگیری مجدد از آنها در راستای هماهنگشدن با شرایط و تکنولوژی روز هدف اصلی این پروژه قرار گرفته- است .بدینترتیب با توجه به پتانسیلهای موجود در هنر گره چینی و میزان سازگاری مناسب آن با منطق روشهای مقداری ، در روند معاصر سازی ، گرهچینی به عنوان الگوی مبنا مد نظر قرار میگیرد . در این تحقیق سعی میشود تا با استفاده از منطق ساخت گره در هنر گرهچینی و وابسته نمودن آن به پارامتر های متغیر محیطی ،راهکار هایی ارائه گردد که فرم های واکنش پذیر نسبت به عوامل وابسته به محیط متغییر شوند تا در جهت رسیدن به اهداف معماری تعاملی که ارتباطی دو سویه بین محیط و معماری ست، باز سازی گردد. تحقیق پیش رو به روش توصیفی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و همچنین شبیه سازی به کمک - گرس هوپر 1 ، پلاگین مربوط به نرم افزار راینوسروس 2 انجام شده است .

Keywords:

گره چینی , روش مقداری , معماری پارامتری , معماری تعاملی , معاصر سازی