رثای امام حسین علیه السلام در شعر منصور نمری

حماسه ی عاشورا در طول تاریخ، تاثیر شگرفی بر عواطف و افکار شاعران متعهد داشته است چنان که شاعران در دوره های مختلف به شرح و توصیف این حادثه و رثای شهدای کربلا همت گماشته اند. رثا یکی از مهمترین اغراض شعری در تمامی دوره هاست و حادثه ی کربلا غنای فراوانی به آن بخشیده است. رثای حسینی، شعری دردمند و اندوهناک، همراه با عاطفه ای راستین است. یکی از شاعرانی که در شعر خود به رثای سید الشهدا(ع) پرداخته است منصور نمری شاعر قرن دوم هجری است. او معتقد به تقیه بود و تشیع خود را پنهان می داشت و نسبت به خلفا اظهار دوستی می نمود اما اعتقاد حقیقی او و محبت اهل بیت(ع) به وضوح از خلال اشعارش پیداست. امام حسین(ع) در شعر نمری نماد صبر و استقامت، مظلومیت و ظلم ستیزی است. او با اشعاری زیبا و روان که برآمده از قلبی دردمند است و عاطفه ای صادق به تکریم شخصیت امام حسین(ع) و برافروختن حس انتقام و خونخواهی در قلب هایی که عزادار امامشان هستند می پردازد. در اشعار او زبان حماسی و عاطفی با یکدیگر تلفیق شده است

Keywords:

امام حسین(ع) , عاشورا , شعر عربی , رثا , منصور نمری