بررسی تاثیر کمی و کیفی حذف باربرگشتی آسیای خودشکن کارخانه فراوری چغارت بر روی عملکرد آن

در کارخانه فراوری چغارت، آسیای خودشکن بعنوان قلب کارخانه شناخته می شود بنحوی که عملکرد آن تاثیر بسزایی در کمیت و کیفیتمحصول کنسانتره سنگ آهن تولیدی دارد. در این تحقیق در مقیاس صنعتی به بررسی تاثیر حذف بار برگشتی آسیای خودشکن خط تولیدچغارت بر عملکرد این خط تولید و مقایسه آن با حالت معمول (مدار بسته) پرداخته شده است.نتایج نشان داد که در حالت حذف باربرگشتی (مدار باز)، بعلت خذف بار بحرانی و نیز حذف بخش هماتیتی خوراک آسیای خودشکن (بعلتسخت تر بودن و نرخ خردایش پایین تر نسبت به مگنتیت و سایر کانیهای محتوی) انرژی مصرفی به ازاء خردایش هر تن محصول کاهش یافتهو در نتیجه ظزفیت تولید حدود 24 درصد افزایش می یابد.همچنین در حالت مدار باز به علت بزرگتر بودن سایز ذرات، بخشی از هماتیت درگیر با مگنتیت نیز وارد جریان کنسانتره می شود اما درحالت مدار بسته بعلت ریزتر بودن ذرات و آزادی بیشتر ذرات هماتیت و عدم جذب آنها توسط جداکننده های مغناطیسی شدت پایین LIMS)، بخش قابل توجهی از هماتیت وارد باطله می شود که این موضوع باعث کاهش میزان بازیابی آهن و افزایش مقدار آن در باطله در مقایسه با مدار باز می شود.در حالت مدار باز، علیرغم افزایش میزان تولید و میزان بازیابی آهن، عیار آهن محصول تقریبا مشابه حالت مدار بسته (حدود 66.5 درصد)می باشد اما میزان فسفر به مقدار حدود 0.08% افزایش پیدا می کند که دلیل آن را می توان به درگیری بیشتر آپاتیت با هماتیت در مقایسهبا مگنتیت (بر اساس مطالعات کانی شناسی) و مقدار بالای آن در کنسانتره در حالت مدار باز نسبت داد.در نهایت با توجه به کلیه مزایای عنوان شده پیشنهاد می شود جهت بهینه سازی عملکرد این خط تولید، باربرگشتی آسیای خودشکن از مدارتولید حذف گردد. لیکن لازم است در آینده باربرگشتی با عیار آهن بالای 62 درصد نیز در کارخانه ای با قابلیت بازیابی هماتیتی مورداستفاده قرار گیرد.

Keywords:

کارخانه فراوری , معدن چغارت , آسیای خودشکن , بار برگشتی , مدار باز , بهینه سازی