بهینه سازی محل ایستگاه دوچرخه در برنامه های به اشتراک گذاری دوچرخه با رویکرد نرم افزار GIS

رشد و افزایش جمعیت شهرها لزوم اجرای برنامه به اشتراک گذاری دوچرخه برای استفاده بیشتر از دوچرخه را نمایان می کند. یکی ازفاکتورهای کلیدی برای موفقیت در برنامه های مشابه ارتباط تقاضای بالقوه در مکان ایستگاه های دوچرخه است (جمعیت، فعالیت و ایستگاههای حمل و نقل عمومی). هدف از این مطالعه که بر مبنای روش محاسباتی نرم افزار جی آی اس توزیع فضایی پتانسیل تقاضا برای سفر هااست قراردادن و جانمایی ایستگاه های مورد استفاده مدل جایابی _ تخصیص است ظرفیت ایستگاه ها را تعیین می کند و مشخص و تعریفمی کند مشخصاتی از تقاضا برای ایستگاه ها. نتایج بدست آمده مقایسه شده با رویکرد بدل های بیشتر استفاده شده و کاربردی جایابی وتخصیص حداقل کردن مقاومت و حداکثر کردن پوشش برای هدف این مطالعه رویکرد بعدی بیش تر مفید است.کم کردن بازگشت هامشاهده شد درهردو مورد مطالعه ازافزایش تعداد ایستگاه ها بهبود کمتری در کسری از جمعیت پوشش یافته و قابلیت دسترسی و نزدیکی بهایستگاه هاست. به همین خاطر ساختار فضایی از شبکه هدف نیز نقش مهمی ایفا می کند در استفاده از ایستگاه های دوچرخه ,مضافاً محاسباتتحلیل های دسترسی حل شده مقدار فعالیت ایستگاه در دسترس. با این تحلیل ها، ایستگاهی که ارتباط جدا شده و گسسته ای دارد و درحاشیه قرار گرفته، از این رو ظرفیت بالقوه تعداد کمی از کاربران را پاسخگو است لذا می توان از آن صرف نظر کرد.

Keywords:

برنامه اشتراک دوچرخه , مکان ایستگاه دوچرخه , مدل جایابی , تخصیص , سیستم اطلاعات جغرافیایی , حداکثر کردن پوشش , حداقل کردن -مقاومت , قابلیت دسترسی