تعلیم وتربیت کودک ازدید اسلام

بچه همان زمانی که به دنیا میآید غریزه علم یابی او زنده است و از جمله غرایزی که زنده بالفعل و وابسته به علم یابی استغریزه محبت یابی است. همان طوری که وقتی بچه به دنیا میآید غذا میخواهد و فطرتش پستان مادر را طلب میکند، نیز فطرتشناز میخواهد، دست نوازش مادر را طلب می کند؛ پس پدر و مادران توجه داشته باشند که حتماً بچه را خود مادر شیر دهد، بچه راشیرخوارگاه نبرند، بچه را به مهد کودک نسپارند؛ همه والدین این را میدانند بچه یک ماهه را وقتی که نوازشش کنی، روی اوبخندی، تبسم کنی، او نیز میخندد و تبسم می کند، و اگر سراو داد بزنی گریه می کند و....تربیت یک فرایند مستمر وپیوسته بوده که هدف نهایی آن کمال وسعادت انسان است واین کمال درمکتب ما همان قرب الهی است.واهمیت آن به این خاطراست که کودک مانند مومی دردست ماست وماهم می توانیم باتربیت درست اورابه انسانی تبدیل کنیم که خلیفهالله روی زمین باشدوهم به موجودی پست ترازحیوان تبدیل شود ، تربیت انواع مختلفی داشته وعوامل زیادی درآن نقش دارندومتناسب باتوانایی های فرد مقابل مراحل مختلفی داردکه دراین مقاله هرکدام از آن ها ذکرشده اند.سبب ارائه این تحقیق تبیین این است که یک فرزند از همین کودکی نیازمند به تربیت دینی و اسلامی میباشد و نباید تربیت را فقط درآداب معاشرت و چگونگی خوردن و خوابیدن دانست؛ بلکه تربیت لحظه به لحظه عمر و همه ابعاد زندگی انسان را دربر خواهدگرفت. ما در مقاله پیش رو به علت احساس چنین ضرورتی، مباحث زیر را بررسی می کنیم:اهمیت تربیت فرزندان و احترام به آنان، چگونگی رابطه با فرزندان، زمان، تأثیر و چگونگی تربیت دینی، اهمیت سن تکلیف،اقدامات کلی والدین و...

Keywords:

آداب , تعلیم , تربیت , فرزند , اسلام , پیامبر , دین , والدین