بررسی میزان مطلوبیت توسعه شبکه ارتباطی با روش شاخص ارتباط و پیوستگی نمونه موردی استان همدان

یکی از عوامل رایج درایجاد یک سیستم حمل و نقل مناسب،بررسی سطح پیوند ساکنان یک منطقه یا سرزمین در داخل آن سیستم است که این موضوع مهم از طریق توسعه راهها و دسترسی دو جانبه ایجاد می شود. استان همدان در غرب کشور به عنوان یک منطقه گذرگاهی دارای موقعیت سوق الجیشی است که توسعه کانون های جمعیتی آن در قالب یک نظام فضایی متوازن بیش از هر چیز دیگر وابسته به تقویت شبکه ارتباطی مناسب است . در این پژوهش که از نوع کاربردی است ، محقق در شبکه شهری استان به دو شکل به بررسی و تحلیل این مهم پرداخته است . بدین منظور یکبار مجموعه شهرهای استان را با روش ارتباط و پیوستگی مورد مطالعه مدقن قرار داده و سپس بر اساس تقسیماتی که در مطالعات آمایش سرزمین ، استان را به سه ناحیه شمالی ، میانی و جنوبی تقسیم می کند و با استفاده از شاخص ارتباط و پیوستگی به تجزیه و تحلیل و بررسی میزان مطلوبیت توسعه شبکه ارتباطی سه ناحیه بطور مجزا پرداخته است . نتایج محاسبات بدین روش نشان می دهد علی رغم مطلوبیت شبکه ارتباطی استان در مجموع مراکز شهری ، در سطوح ناحیه ای شبکه ارتباطی وضعیت کمتر از میانگین مطلوبیت را داراست و ضرورت تقویت شبکه ارتباطی در سطوح ناحیه ای می بایست به عنوان اولویت در برنامه ریزی توسعه شبکه ارتباطی استان قرار گیرد

Keywords:

شبکه ارتباطی , نظام فضایی , ارتباط و پیوستگی , استان همدان