مطالعه تأثیر روش تدریس بدیعهپردازی بر برخی ابعاد شناختی و اجتماعی دانش آموزان دوره متوسطه اول پسر شهرستان بیرجند در سال تحصیلی1392-93

هدف از اجرای این پژوهش، مطالعهی تأثیر روش تدریس بدیعهپردازی بر برخی ابعاد شناختی و ابعاد اجتماعی در دانشآموزان پسر پایه-ی اول دوره متوسطه اول در درس آموزش کار و فن آوری میباشد. روش انجام این پژوهش شبهآزمایشی است. تعداد 119 دانشآموز از جامعهی آماری یعنی دانشآموزان پسر پایهی اول دوره متوسطه اول مدارس شهر بیرجند در سال تحصیلی93-92 بهصورت خوشهای انتخاب و با گمارش تصادفی به دو گروه یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایشی در معرض شیوهی تدریس بدیعهپردازی و گروه کنترل به شیوهی سنتی توضیحی- سخنرانی در معرض آموزش قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل یکطرح درس مبتنی بر تدریس بدیعهپردازی و یک آزمون محققساخته از مبحث سیستم برای مطالعهی برخی ابعاد شناختی و یک آزمونمحققساخته برای بررسی برخی ابعاد اجتماعی میباشد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی بهویژه آزمون- های تحلیل واریانس یک متغیره، تحلیل واریانس چند متغیره و آزمو ن همگنی اثرها صورت گرفت. نتایج بررسیها نشان داد که استفادهاز روش بدیعهپردازی بر افزایش نمرهی ابعاد شناختی تأثیر معنادار ایجاد کرده است. دیگر اینکه استفاده از روش بدیعهپردازی بر افزایشنمره ابعاد شناختی و اجتماعی در دانشآموزان تأثیر متفاوت ایجاد کرده است. بهعبارت دیگر، روش بدیعهپردازی بر افزایش نمره ابعاد شناختی دانشآموزان تأثیر بیشتری داشته است. نتایج دیگر این این پژوهش نشان میدهد که استفاده از روش بدیعهپردازی بر افزایش نمره ابعاد مختلف شناختی یکسان نبوده و تأثیر متفاوت ایجاد کرده است. و بالاخره اینکه استفاده از روش بدیعهپردازی بر افزایش نمره ابعاد مختلف اجتماعی یکسان بوده و تأثیر متفاوت ایجاد نکرده است

Keywords:

روش تدریس بدیعهپردازی , ابعاد شناختی , ابعاد اجتماعی , آمار توصیفی , آمار استنباطی