مکان یابی و تعیین ظرفیت بهینه به منظور بهبود پایداری ولتاژ در یک سیستم توزیع با استفاده از منابع تولید پراکنده

اخیراً نفوذ تولید پراکنده به سیستم های توزیع به طور چشمگیری افزایش یافته است. با این سطح نفوذ، اثر واحدهای تولید پراکنده بر روی پایداری ولتاژ در حال تبدیل شدن به یک مسئله مهم و جدی است. تکنیک های بهینه سازی ابزاری هستند که می توانند به منظور تعیین محل و اندازه واحدهای تولید پراکنده در سیستم، برای اینکه این واحدها به طور بهینه و با قیود و محدودیت های خاص استفاده شوند، به کار روند. بنابراین اثرات واحدهای تولید پراکنده بر مساثلی از قبیل پایداری ولتاژ و پروفیل ولتاژ را میتوان به طور موثر مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. هدف نهایی این مقاله ارائه روشی به منظور تعیین اندازه و محل واحدهای تولید پراکنده است به قسمی که حاشیه پایداری ولتاژ بهبود یابد. بار و طبیعت احتمالی تولید تولید پراکنده در این مطالعه لحاظ شده است. روش پیشنهادی با انتخاب شینهای کاندید برای نصب واحدهای تولید پراکنده در سیستم، یعنی شینهای ارجحی که به پروفیل ولتاژ حساس هستند آغاز میشود و لذا حاشیه پایداری ولتاژ بهبود مییابد. جایابی و اندازه واحدهای تولید پراکنده با استفاده از برنامه ریزی غیرخطی ترکیبی و با یک تابع هدف بهبود حاشیه پایداری، فرمولبندی شده است. قیود مسئله محدودیت های ولتاژ سیستم، ظرفیت فیدر و سطح نفوذ تولید پراکنده است.

Keywords:

تولید پراکنده , سیستم توزیع , پخش بار بهینه , پروفیل ولتاژ , پایداری ولتاژ