نسبت ضهود و هوش در فلسفه ی برگسون

یکی ازنقاط ابهام برانگیزدرفلسفه برگسون نسبت میان هوش و شهود به عنوان دومنبع معرفتی انسان است برگسون به دلیل تلقی خاص خود ازجهان به عنوان امری پویا و سیال به دنبال روش معتبری برای دستیابی به شناخت صحیح و خطاپذیر است دراین مورد وی بادرنظر گرفتن دیرند استمرار به عنوان حقیقت زمان نه تنها شهود را برای کسب دانش کارامد می داند بلکه آن را تنها روش حقیقی دستیابی به معرفت صحیح قلمداد مینماید و روشهایدیگر را غیرقابل اطمینان می داند دراین جستار ضمن بررسی عناصرشناختی فلسفه ی برگسون درپرتودیگر اجزای نظام وی به بررسی ماهیت کارکرد و عمل متقابل شهود و عقل که برگسون ازآن به هوش تعبیر می کند خواهیم پرداخت و روشن خواهیم نمود که باوجود ارجحیت بی چون و چرای شهود برهوش این دونحوه ی شناخت درنگاه نخست دردوساحت گوناگون کاربردهای متفاوتی دارند اما با نظری دقیق تر درخواهیم یافت که ترکیب هوش و شهود و عمل متقابل و تکاملی آن ها انسان را به معرفت مطابق باواقع خواهد رساند

Keywords:

برگسون , شهود , هوش , شناخت , دیرند , حیات