نمای پایدار راهکار معماری پایدار نوین

امروزه پایداری، رویکردی مهم بین معماری و محیط زیست محسوب می شود. زیستگاه هایی که توسط معماران ایجاد شده اند، نیازهای انسان را برآورده می سازند. معماران می توانند مجموعه های مسکونی طبیعی را به عنوان بخشی از جریان توسعه پایدار طراحی کنند. همچنین آنها می توانند طبیعت را به صورت مستقیم در زندگی مردم وارد کنند. این امر مستلزم وجود گیاهان در داخل و به همان اندازه در خارج و بهره گیری از چشم اندازهایی به منظور بالا بردن درک با دید جهان طبیعی می باشد. در اینجا هدف هم معنوی و هم ادراکی است تا اطمینان دهد که فضاهای انسانی جدا از دنیای طبیعی نیستند. در سال های اخیر دلیل بوجود آمدن چالش هایی در مصرف انرژی و همچنین تغییرات آب و هوایی، معماران در سدد استفاده از روش هایی نوین برآمدند. یکی از آن روش ها کاربرد نمای سبز می باشد. برای سبز کردن نما، سازه های با فاصله از نما ساخته می شود که با استفاده از گیاهان بالا رونده فصلی یا همیشه سبز آن را پوشش می دهند، برخی از تاثیرات مفید نمای سبز نیز مانند بام سبز است، در ده سال اخیر نمای سبز در معماری و توسعه ی شهری پایدار در جایگاه مهمی قرار گرفته است. نمای سبز ساختمان به دلیل سطح وسیع خود در مقایس شهری می تواند نقش بسزایی در بالا بردن کیفیت محیط زیست شهری ایفا کند. شهر اصفهان یکی از شهرهای بزرگ و صنعتی کشور محسوب می شود و ما شاهد آلودگی های زیست محیطی روز افزونی، در این کلان شهر می باشیم. در این مقاله به بررسی کلی نمای سبز و مقایسه ی آن با سیستم های دیگر سبز کردن ساختمان از جمله دیوار زنده و بام سبز پرداخته شده است و با ذکر نشان داد می شود. که نمای سبز نسبت به انواع دیگر سیستم های سبز کردن ساختمان رجحان دارد. همچنین این مقاله با معرفی گونه های گیاهی سازگار با اقلیم اصفهان می تواند الگویی برای ایجاد نمای سبز در شهر اصفهان به دست دهد.

Keywords:

محیط زیست , توسعه پایدار , طراحی معماری , نمای سبز