عملکرد مصالح پایداردرمعماری سنتی ایران

چندسالی است که بحث معماری پایدار وهمساز بامحیط زیست وطبیعت درجهان موردبحث ونظرقرار میگیرد اما همانطور که اگاه هستیم انسان ایرانی و معمارایرانی ازدیرباز بااین مقوله اشنایی دارد همه به لحاظ ایرانی بودن که ایرانیان عناصرچهارگانه را ازالودگی حفظ مینمودند و طبیعت را مقدس می شمردند و هم به لحاظ مسلمان بودن که به طبیعت احترام میگذارد طبیعت همواره منبع الهام و تقلید بوده و هست و میتوان گفت معماری بیش ازسایر شاخه های هنری باطبیعت مربوط است طبیعت برای انسان جلوه گاه زیباییهاست و این زیبایی آن را شیفته و به آن ارامش جسمی و معنوی راارزانی داشته است و معمارمسلمان ایرانی بادرنظر گرفتن اینحقیقت طبیعت آنرا درخلق فضای معماری به کار میگیرد تاعلاوه برایجادارامش معنوی و جسمی بنا و فضای زیست را بامحیط اطراف و اقلیم منطقه خود همساز نموده تلاش خود را درراستای صرفه جویی درمصرف منابع انرژی و ذخیره مناسب آن با کنترل نور بادواستفاده ازمصالح بوم آورد دردسترس بکارمی بندد آنچه که امروزه معماری پایدار گفته میشود این همانا اصولی است که درعصرحاضر به فراموشی سپرده شده است مقاله پیشرو به نقش کلیدی مصالح سنتی درخلق معماری پایدار اشاره دارد این پژوهش با مطالعه کیفی صورت گرفته و ابزار گرداوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب اسنادومدارک می باشد

Keywords:

معماری سنتی , مصالح پایداری , انرژی , محیط طبیعی