مدیریت توسعه پایدار گردشگری و برنامه ریزی فضایی

توسعه پایدار گردشگری به عنوان پارادایم غالب قرن حاضر به یک هدف جمعی تبدیل شده و در پی مدیریت تعامل بین فضای زیست میزبانان، گردشگران و بهره مندان با منابع محیطی و فرهنگی است و ضمن تامین نیازهای حال حاضر افراد، حفظ و حراست از منابع محیطی و طبیعی برای آیندگان را نیز در نظر دارد. توسعه پایدار با تامین نیازهای نسل حاضر بدون به مخاطره انداختن توانایی نسلهای بعدی برای برآوردن نیازهایشان دیدگاه های جدیدی در حوزه برنامه ریزی فضایی و گردشگری به ارمغان آورده است. تاکید بر جنبه های مکانی- فضایی گردشگری و برنامه ریزی منابع محیطی همراه با در نظر گرفتن ابعاد بوم شناختی گردشگری و نیازهای ناشی از آن و همچین مباحث ظرفیت تحمل فیزیکی و آستانه های زیست محیطی شالوده اصلی مباحث برنامه ریزی فضایی گردشگری را تشکیل می دهند. برنامه ریزی فضایی نگاهی راهبردی به توسعه پایدار دارد و یکی از رئوس اصلی توسعه پایدارگردشگری محسوب می شود و بر روی برنامه ریزی فیزیکی در بخشهای مختلف از جمله گردشگری تمرکز دارد و هدف از آن شناخت منابع سرزمین، چگونگی بهره برداری از آن به همراه پیش بینی وضعیت آینده و استقرار بهینه انسان و فعالیتهای انسان به منظور توسعه با رهیافتی اکوسیستمی است. در این مقاله تلاش شده تا با توجه به ادبیات موضوع و روش توصیفی- تحلیلی به کمک تمثیل هیدرا به سئوال «برنامه ریزی فضایی چه جایگاهی در توسعه پایدار گردشگری دارد؟ » پاسخ داده شود. مطالعات انجام شده حاکی از این است که برنامه ریزی فضایی در روند مدیریت توسعه پایدار گردشگری به مثابه بدنه اصلی عمل میکند که این امر با تبیین تمثیل «هیدرا» در این نوشتار مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

برنامه ریزی فضایی , مدیریت توسعه پایدار , گردشگری پایدار , هیدرا