نقش سیستم طرح و ساخت در پیشبرد اهداف توسعه انسانی

هدف توسعه پایدار، حفظ منابع سرمایه برای آیندگان و دادن حق انتخاب آنان است. توسعه انسانی نیز خود منبع سرمایه ای است و از سوی دیگر، جنبه هایی از توسعه انسانی با محیط زیست مرتبط است بنابراین توسعه انسانی مستلزم توسعه پایدار است. در توسعه انسانی همواره انسان هم به عنوان هدف توسعه و هم به منزله مهم ترین عامل توسعه در کانون توجه قرار دارد. در مسیر توسعه انسانی کاهش تمرکز و مشارکت به عنوان مشخصه اساسی رویکرد توسعه مورد توجه قرار می گیرد و مشارکت می تواند در کاهش هزینه خدمات و طرح های سرمایه گذاری مؤثر واقع شود. فرایند طراحی و ساخت پروژه در جهت دستیابی به محصول کاراتر و بهینه تر، از طریق افزایش مشارکت و تعامل افراد درگیر در پروژه می باشد. این سیستم به دنبال خلق یک مشارکت راهبردی میان معمار، مهندس، پیمانکار و کارفرما از طریق کار بر روی یک پروژه در قالب تیمی واحد و منسجم است. در واقع سیستم طرح و ساخت در پی کاهش تنش ها، افزایش اعتماد متقابل، بهبود روابط سازمانی و بهبود عملکرد و بهره وری بیشتر در صنعت ساختمان است که این اهداف دقیقاً در راستای الزامات توسعه انسانی است. این مقاله به روش کتابخانه ای - تحلیلی به بررسی نقش سیستم تک و ساخت در پیشبرد اهداف توسعه انسانی می پردازد و بیان می دارد این سیستم سازگاری بالایی با توسعه انسانی داشته و به عنوان راهکاری جهت تحقق این مهم پیشنهاد می گردد.

Keywords:

توسعه پایدار , توسعه انسانی , سیستم طرح و ساخت , منابع سرمایه