بررسی نقش انرژی خورشیدی در معماری پایدار

در جوامعی که قبلا مرحله صنعتی شدن را پشت سر گذارده اند ، مصرف انرژی ساختمان ها خیلی چشمگیر است . امروزه رشد فزاینده جمعیت جهان باعث گسترش شهرنشینی و افزایش آلودگی های محیطی بر زیستگاه های طبیعی کره زمین شده است.مصرف بی رویه انرژی و استفاده بیش از حد از سوخت های فسیلی پیامد های ناگواری همچون تخریب محیط زیست ، انقراض گونه های جانوری و گیاهی را در بر داشته است. در ده های پایانی قرن بیستم و شروع قرن بیست ویکم ، پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها ، به ویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است.کشور ایران در منطقه ای واقع شده است که به لحاظ دریافت انرژی خورشیدی در بین نقاط جهان در بالاتریت رده ها قرار دارد . میزان تابش خورشیدی در ایران بین 1800 تا 2200 کیلو وات ساعت بر متر مربع در سال تخمین زده شده است که بالاتر از میزان متوسط جهانی میباشد . برای این منظور با توجه به موقعیت منطقه ای ایران به لحاظ دریافت انرژی خورشیدی بررسی هر چه بیشتر بهره گیری از انرژی خورشیدی در پایداری ساختمان ها را می طلبد که به عنوان محدوده مورد مطالعه انتخاب شده که اساس پایه پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و میدانی بوده که با توجه به مطالعات انجام گرفته نتیجه گرفته شد که با توجه به آلودگی ناشی از سوخت های فسیلی باید تمهیداتی لحاظ کرد.

Keywords:

اانرژی خورشیدی , معماری پایدار , سوخت فسیلی , سامانه های خورشیدی , زاویه تابش