تحلیلی پیرامون مقیاس میدان نقش جهان بر مردم واری(دوران صفویه)

در رویکرد انسانی شهر، شهر را می توان معلول زیست انسانها در محدوده های جغرافیایی مشخص و تعریف شده ای دانست که این محدوده به واسطه حضور انسانها و فعالیت ها و روابط انسانی آنان مشخص می گردند. نیاز انسانها را به دو دسته تقسیم می نماییم: مادی و معنوی. شهرها نقش قابل توجهی در پاسخگویی به این نیاز ها خواهند داشت که البته آنچهدر این مقاله مشمول نظر بوده توجه به بعد انسانی شهرهاست که تحت عنوان مردم واری مورد توجه قرار گرفته است،مردم واری از اصول معماری ایرانی بوده است... معماری با اجزا و اندازه های متناسب بر پایه ی نیازهای انسانی را مردم واری می گویند. انسان امروزه تعلق خود را از مکان ها از دست داده است، معماران این عصر از سویی به قرابت وخاص بودن معماری خود اندیشیده و از سویی دیگر به دنبال تایید و تضمین معماری غرب هستند. این امر فرهنگ و اصالت ایرانی را زیر سوال برده و به فراموش شدن تمامیت انسان می انجامد. بدین منظوربا شناخت عوامل مردم واری در گذشته و تطبیق آن با شرایط و تکنولوژی روز می توان اصالت ایرانی را زنده ساخت. راهکارهایی چون استفاده از تناسبات انسانی میتواند در حل این بحران کمک کند.

Keywords:

مردم واری , میدان نقش جهان , صفویه , هنر , مقیاس , هویت