بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس مبتنی برهوش های چندگانه گاردنر بر نگرش مذهبی دانش آموزان دبیرستانی شهر بوشهر در سال 92-91

پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس مبتنی برهوش های چندگانه گاردنربر نگرشدانش آموزان دبیرستانی شهر بوشهر در سال 92-91 با طرح تحقیق آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون نگرش سنجمذهبی، از نظر هدف کاربردی و به صورت یک آزمایش میدانی انجام شد. در این تحقیق با نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، دبیرستان دخترانه فاطمه زهرا (س) و پسرانه شهید نواب صفوی انتخاب گردید؛ با انتخاب تمام دانش آموزانکلاس دوم هر دو دبیرستان به عنوان نمونه تحقیق و قرعه کشی، گروه های آزمایش و کنترل دختر و پسر با حجم نمونهنهایی 52 دختر و 60 پسر به دست آمد. و با تدریس شخص محقق در هر دو دبیرستان طرح طی 12 هفته انجام پذیرفت.پرسشنامه نگرش سنج گلریز، براهنی (1353)، به عنوان ابزار کار تحقیق مورد استفاده قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیلاطلاعات دو روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. پس از اطلانات دموگرافیک نمونه مورد مطالعه شامل فراوانی،درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار، فرضیات پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیلقرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد تأثیر آموزش مبتنی بر هوش چندگانه بر نگرش مذهبی دانش آموزان معنادار می باشدولی این شیوه نسبت به جنسیت دانش آموزان معنادار نمی باشد. ضمناً نتایج حاصله بیانگر آن بود که این شیوه ی تدریستأثیری در تغییر نگرش دانش آموزان از نظر رشته ی تحصیلی آنان نداشته است.

Keywords:

اثربخشی , هوش های چندگانه , نظریه گاردنر , نگرش مذهبی , دوره متوسطه