رابطه بین رشد اجتماعی با سطح خود مدیریتی و میزان پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه رشد اجتماعی با سطح خود مدیریتی و میزان پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیئت علمی دانشگاه بود. روش پژوهش توصیفی - همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-1392 که تعداد آنها 670 نفر بود. حجم نمونه شامل 226 نفر در نظر گرفته شد که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری اعضای هیئت علمی مرد و زن انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه 15 ساله رشد اجتماعی لاک ( 2007)، پرسش نامه 15 سالی سطح مهارت های خود مدیریتی توس مانز (2009)، و ارزش نامه 40 ساله میزان پایبندی به فعالیت بدنی پروچسکا بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماریt تک متغیره،تحلیل رگرسیون ،ضریب همبستگی و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) و تک متغیره (انوا) و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به اینکه میانگین حاصله از میانگین فرضی (3) بزرگ تر و t حاصله نیز از مقدار بحرانی جدول (1/96) بزرگتربود در نتیجه اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از رشد اجتماعی، سطح مهارت های خود مدیریتی و پایبندی به فعالیت بدنی مناسبی برخوردار بودند. R مشاهده شد در سطح (فرمول در متن اصلی مقاله) همبستگی مثبت و معنی داری را بین رشد اجتماعی و سطح مهارت های خود مدیریتی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نشان داد. ضریب هم بستگی مشاهده شده در سطح (فرمول در متن اصلی مقاله) همبستگی مثبت و معنی داری را بین رشد اجتماعی و پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نشان داد. ضریب هم بستگی مشاهده شده در سطح (فرمول در متن اصلی مقاله) همبستگی مثبت و معنی داری را بین خود مدیریتی و پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دارد.

Keywords:

رشد اجتماعی , سطح خود مدیریتی , میزان پایبندی به فعالیت بدنی , اعضای هیئت علمی