تأثیر کوتاه مدت پروتکل های کششی متفاوت و توان بی هوازی، دوی سرعت و چابکی زنان والیبالیست شهر سمنان

هدف پژوهش حاضر، مقایسه برنامه های کوتاه مدت گرم کردن با استفاده از حرکات کششی بر دوی سرعت، چابکی و توان بی هوازی بازیکنان والیبال در شهرستان سمنان بود. به همین منظور از بین ورزش کاران زن والیبالیست شهرستان سمنان، 32والیبالیست با میانگین سنی 5.94 ±41 ، 20 سال، میانگین وزن 11.45 ± 6، 65 کیلوگرم میانگین قد 7.00 ±16، 170 سانتی متر و تجربه رشته ورزشی 4.08 ± 9، 5 سال انتخاب شدند. و به صورت نمونه گیری در دسترس به چهار گروه هشت نفره تقسیم و هر گروه به طور جداگانه چهار برنامه کششی متفاوت را در چهار روز غیر متوالی به روش کانتربلانس انجام دادند. برای ارزیابی سرعت، چابکی و توان بی هوازی به ترتیب از آزمون های دوی سرعت 20 متر، آزمون ایلینویز و پرش سارجنت بعد از انجام برنامه های کششی استفاده شد. برای ارزیابی تفاوت های روش های کششی از آن نیز واریانس اندازه هایی که مکرر استفاده گردید. نتایج، کاهش معنی داری را در زمان دوی سرعت 20 متر بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (p=0/002) و بدون کشش نشان داد(p=0/014) در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی، کششی ایستا و بدون کشش مشاهده نشد. علاوه بر این، افزایش معنی داری در ارتفاع پرش عمودی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (p=0/004) و بدون کشش (p=0/035) مشاهده گردید. در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. همچنین، نتایج تفاوت معنی داری را در زمان چابکی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا نشان نداد. در نهایت، گرم کردن پیش از فعالیت توام با حرکات کششی پویا احتمالاً می تواند مراتب بهبود عملکردهای ورزشی کوتاه مدت شود که این ممکن است به علت افزایش درجه حرارت (دما) عضلات، تشابه الگوی حرکتی تمرین ورزشی، افزایش درگیری انقباضی عضله و میزان نیروی توسعه یافته به دنبال یک انقباض فعال باشد. بر طبق این نتایج، ما به مربیان و ورزش کاران استفاده از کشش پویا را در مقابل کشش ایستا را در طول گرم کردن در بازیکنان والیبالیست توصیه می کنیم.

Keywords:

کشش ایستا , کشش پویا , کشش ترکیبی , توان بی هوازی , بازیکنان والیبال