بررسی تعیین تأثیر مهارتهای زندگی بر میزان اجتماعی شدن مطالعه موردی : دانشجویان دانشگاه پیامنور واحد فریمان

اجتماعی شدن فرآیندی است که به واسطه آن هر فرد برای مشارکت موثر و فعال در زندگی گروهی آماده می شود. در جریان اجتماعی شدن فرد با کسب هویت و پذیرفتن هنجارها و ارزشها تحت شرایط مطلوب قادر به تحقق استعدادهای بالقوه خود میشود و اگر این جریان با موانعی مواجه شود به محدودیت رشد فردی و در نتیجه ناامنی شخصی و اجتماعی منجر خواهد شد. هدف از این پژوهش بررسی بررسی تعیین تأثیر مهارتهایزندگی بر میزان اجتماعی شدن در دانشگاه پیامنور واحد فریمان میباشد که برای بررسی مهارتهای زندگی از ابعاد )مهارتهای ارتباطی، مسئولیتپذیری، نوآوری، خودآگاهی و مقابلهای( استفاده شده است. این مطالعه بااستفاده از طرح پژوهش از نوع توصیفی همبستگی انجام شد. بدین منظور دانشجویان رشتههای الهیات، - روانشناسی، مدیریت )بازرگانی صنعتی جهانگردی( به عنوان جامعه آماری محسوب شده و با استفاده از - - پرسشنامه محققساخته اطلاعات مورد نظر دانشجویان جمعآوری گردید. پایایی همه متغیر در دامنه قابل قبول قرار دارند. برای آزمون مدل از روش کمترین مربعات جزیی و نرمافزار PLS-Graph استفاده شد. یافتهها نشان میدهد، که همه ابعاد مهارتهای زندگی بر میزان اجتماعی شدن موثر است بجز مهارتهای مسئولیتپذیری که تاثیر معنیدار ندارد.

Keywords:

مهارتهای زندگی , میزان اجتماعی شدن , حداقل مربعات جزیی