اثربخشی آموزش مهارت های فرزندپروری به مادران دارای فرزندان دختر 10 تا 12 سال بر احساس صمیمیت در خانواده و احساس تنهایی فرزندان

زمینه و هدف: با توجه به اثرات مهم ارتباط میان مادر و فرزند در رشد روانی کودک، آموزش مهارتهای فرزندپروری موجب افزایش تعامل مثبت والدین با کودک و در نتیجه ارتقای سلامت روان کودک می شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای فرزندپروری به مادران دارای فرزندان دختر 10 تا 12 سال بر احساس صمیمیت در خانواده و احساس تنهایی فرزندان انجام شده است. روش: روش پژوهش، آزمایشی و طرح آن،پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری تحقیق، کلیه دختران دانش آموز 10 تا 12 سال شهر کرج و مادرانشان در سال تحصیلی 93- 92 بودند . نمونه: شامل 30 نفر از کودکان دختر 10 تا 12 سال شهر کرج به همراه مادرانشان بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب و در دو گروه آزمایش ( 15نفر) و کنترل ( 15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند و به پرسشنامه جو عاطفی خانواده برن و مقیاس تنهایی آشر پاسخ دادند. سپس مادران گروه آزمایش 8 جلسه90 دقیقه ای آموزش مهارتهای فرزندپروری دیدند ولی گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره با نرم افزار Spss تجزیه و تحلیل شد. یافته: یافته ها نشان دادند که بین گروه آزمایش و گروه کنترل دراحساس صمیمیت درخانواده و احساس تنهایی تفاوت معنادار وجود داشت. یعنی آموزش مهارتهای فرزندپدوری بر افزایش احساس صمیمیت و کاهش احساس تنهایی تاثیر معناداری داشت. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها، آموزش مهارتهای فرزندپروری به خانواده ها به خصوص مادران به عنوان یک شیوه آموزشی بسیار کارآمد و تکنیک موثر و کم هزینه می تواند در ارتقای احساس صمیمیت فرزندان در خانواده و کاهش احساس تنهایی مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

شیوه های فرزندپروری , احساس صمیمیت , احساس تنهایی