بررسی اثر تعدیل کنندگی ساختار مالکیت بر رابطه بین کیفیت افشای اطلاعات و هزینه سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلی مدیر حداقل کردن هزینه تامین مالی و حداکثر کردن ثروت سهامداران میباشد. طبق تئوری نمایندگی، تصمیم گیری مدیران لزوماٌ همیشه در جهت منافع سهامداران نمی باشد. یکی از سازوکارهایی که از حقوق سهامداران می تواند حمایت کند افشای کامل می باشد . با افزایش سطح افشا؛ عدم تقارن اطلاعات کاهش یافته و نهایتا منجر می شود که هزینه مبادلات و هزینه سرمایه کاهش یابد. این تحقیق به بررسی اثر تعدیل کنندگی ساختار مالکیت بر رابطه ی بین کیفیت افشا و هزینه سرمایه در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. فرضیه های تحقیق با استفاده از روش آماری داده های ترکیبی و برای دوره زمانی 1387 الی 1393 با استفاده از اطلاعات 155 شرکت منتخب به روش نمونه گیرى حذف سیستماتیک انجام شده است، نتایج نشان داد که مالکیت نهادی ، مالکیت مدیریتی و کیفیت افشا به طور معنی داری باعث کاهش هزینه سرمایه و به تبع منجر به کاهش عدم تقارن اطلاعاتی می شوند. در واقع در شرکت هایی که میزان مالکیت نهادی و مدیریتی بالا باشد به دلیل نظارت قوی و هزینه های نمایندگی کمتر، اطلاعات بیشتری افشا می شود و افشای بیشتر اطلاعات نیز منجر به کاهش هزینه سرمایه می شود . همچنین مالکیت نهادی و مدیریتی به صورت فزاینده باعث تعدیل رابطه بین کیفیت افشا و هزینه سرمایه می شوند.

Keywords:

هزینه سرمایه , مالکیت نهادی , مالکیت مدیریتی , سطح افشای اطلاعات