اثربخشی برنامه گروهی فرزنذپروری مثبت برکاهش استرس والذگری مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

هدف ازپژوهش حاضربررسی اثربخشی برنامه گروهی فرزندپروری مثبت برمیزان استرس والدگری مادران کودکان 12-6 ساله مبتلا به اختلال اوتیسم درسال 1391 بود طرح پژوهش ازنوع شبه ازمایشی با پیش ازمون و پس ازمون با گروه گواه بود جامعه اماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم درشهر اصفهان بود که ازمیان آنان 30نفر بصورت تصادفی انتخاب و دردوگروه 15نفری ازمایش و گواه قرارداده شدند ابزار پژوهش پرسشنامه شاخص تنیدگی والدین آبیدین 1990 بود ابتدا پیش ازمون دردوگروه اجرا شد سپس گروه ازمایش به مدت 8جلسه تحت اموزش برنامه گروهی فرزندپروری مثبت برمبنای الگوی ساندرز قرارگرفت این جلبسات بصورت گروهی و هفتگی برگزار شد درپایان هردوگروه موردسنجش پس ازمون قرارگرفتند نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه اموزش گروهی فرزندپروری مثبت موجب کاهش معنادار اسرتس والدگری درقلمرووالدین p<0/05 و قلمروکودک p<0/05 شده است و بین گروه ازمایش و گواه درکاهش استرس والدگری تفاوت معناداری وجود دارد p<0/05

Keywords:

برنامه گروهی فرزندپروری مثبت , استرس والدگری , اختلال اوتیسم