تأثیر سیاستهای مالی بر رشد اقتصادی درایران: کاربردی از مدل خودرگرسیونی برداری

پژوهش حاضر با بکارگیری روش اقتصاد سنجی آزمون همجمعی و رویکرد خودرگرسیونی برداری به دنبال بررسی و تحلیل چگونگی تاثیر گذاری مالیات و مخارج دولت به عنوان سیاستهای مالی بر رشد اقتصادی در یک دوره 93 ساله و با استفاده از داده های سالانه از متغیرهایتولید ناخالص ملی، مخارج کل جاری وعمرانی دولت و همچنین مالیات کل اخذ شده توسط دولت می باشد. نتایج تحقیق گویای آن است کهاولا رابطه بلندمدتی بین تولید، مخارج دولت و مالیات وجود دارد، ثانیا مخارج دولت و مالیات اثر مثبتی بر تولید دارندو همچنین مخارج دولت در کوتاه مدت حدود 1 درصد و در بلندمدت مدت حدود 52 درصد تغییرات تولید را توضیح می دهد، در حالیکه مالیات در کوتاه مدت قدرت توضیح دهندگی 0/5و در بلند مدت حدود 9 درصد از تغییرات تولید را قادر است توضیح دهد. نتایج نشان می دهد که مخارج دولت اثر بیشتری از مالیات بر رشد اقتصادی در اقتصاد ایران بازی می کند. در واقع این نتایج نشان می دهد که مالیات به عنوان یک سیاست مالی کم اثر در اقتصاد ایران می باشد

Keywords:

سیاستهای مالی , مخارج دولت , مالیات , رشد اقتصادی , رویکردVAR , ایران