بررسی رابطه بین فناوری اطلاعات با خلاقیت و بهرهوری منابع انسانی (مطالعه موردی: شرکت ملی پخش فرآورده های نفتیایران)

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین فناوری اطلاعات با خلاقیت و بهرهوری منابع انسانی شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی ایران بود. روش اجرای پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر 1550 نفر از کارکنان شرکت ملی پخشفرآوردههای نفتی ایران بودند که با استفاده از فرمول کوکران 308 نفر از آنان در پژوهش شرکت کردند. روش نمونهگیری تصادفی ساده بود.ابزار اندازهگیری استفاده شده در این پژوهش شامل پرسشنامههای فناوری اطلاعات (هونگنگار و همکاران، 2005 )، بهرهوری کارکنان (ایمانی و همکاران، 1390 ) و خلاقیت کارکنان(رندسیپ، 1979 ) بود. به منظور بررسی روایی ابزارهای پژوهش از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل تأییدی و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن از نرم افزار SPSS20 استفاده شده است. نتایج حاصل نشان داد که فناوری اطلاعات با بهرهوری منابع انسانی و خلاقیت کارکنان در سطح0/01 مثبت ومعنادار است فناوری اطلاعات با توسعه قابلیتهای منابع انسانی، کاهش زمان انجام کار توسط منابع انسانی، بهبود کیفیت فعالیتهای منابع انسانی، کاهش هزینه فعالیتهای منابع انسانی، رضایت از کار منابع انسانی، روحیه منابع انسانی و همکاری و مشارکت منابع انسانی در سطح0/01 مثبت و معنادار است. در مجموع یافتههای پژوهش بر رابطه فناوری اطلاعات با بهرهوری منابع انسانی و خلاقیت کارکنان تأکید دارد

Keywords:

فناوری اطلاعات , بهرهوری , خلاقیت , منابع انسانی , ارتباطات