بررسی و ارتباط کانون های پیاده در راه ارتقا تعاملات اجتماعی (نمونه موردی خیابان چهار باغ اصفهان)

از نظر اجتماعی کانون های پیاده مکانهای مناسبی برای شکل گیری نهادهای اجتماعی و تحکیم روابط انسانی هستند امروز دسترسی فزانده به اتومبیل تاثیرات زیادی را بر فضا های شهری داشته و سبب بروز مسائلی همچون نگاه مقصد گرای شهروندان کاهش تعاملات اجتماعی ئ ارتباطات چهره بهچهره و نظایر ان شده است شهر های سنتی ما از انسجام فضایی و نظام ارتباطی مستحکمی میان عناصر خود برخوردار بوده اند که نهایتا منحر به تعریف مفاهیم متعالی چون تعلق خاطر حس شهروندی و حیات اجتماعی شهر میگسته است در حالیکه آنچه از اغلب شهرهای کنونی ما در ذهن عموم نقش بسته است جز ساختمانهای بلند خیابان ها و فضاهای بلاتکلیف که فاقدهمپیوندی و انسجام مطلوب میباشند نیست در سالهای اخیر با احداث خیابانها مواجه هستیم که منجر به تخریب اندام کهن وانسجام شهرها گردیده است از اینرو ضرورت باز گرداندن حس و وحدت به شهر های امروز حائز اهمیت است از اهداف این مقاله به تقویت کانون های تعاملات اجتماعی و ایجاد ارتباط بین انها در قالب شبکه هم پیوند اشاره کرد در فرضیه تحقیق به نظر میرسد ایجاد انسجام و تقویت نظام ارتباطی کانونهای پیاده میتواند موجبات احیا حیات اجتماعی شهر را فراهم سازد روش تحقیق به کار رفته در تحقیق حاضر ازنوع توصیفی - تحلیلی میباشد وسعی بر انست تا با مطالعه چهارباغ اصفهان به بررسی نقض کانون های اجتماعی آن در ساختار شهر بپردازیم