بررسی سازههای بتنی جدا شده از پی در زلزله های حوزه نزدیک گسل

زمینلرزه یکی از رویدادهای طبیعی مخرب میباشد که هنوز به کنترل کامل انسان در نیامده و بعضی مواقع باعث وارد آمدن خسارات عمده ی مالی و جانی به بشر میشود. تاکنون روشهای بسیاری برای مقاوم ساختن سازهها در برابر زلزله ابددا شده اند که برخی از انها مانند اعضای مهاربندی، قاب خمشی ، دیوار برشی و ... دارای رواج بیشتری هستند که اکثرا این روش ها فرض بر این است که نیروی ناشی از زلزله از طریق پی به ان وارد میشود، بنابراین در این گونه روشها سازه بطور کامل تحت تاثیر نیروی زلزله قرار گرفته و عناصر و اجزا مختلف، این نیروها را متحمل می گردند. یکی از روشهای مقاومسازی سازهها در برابر زلزله جداسازی پایه سازه از فونداسیون میباشد. با جداسازی پایه از فونداسدیون، با توجه به کاهش سختی جانبی سازه، زمان تناوب آن به نسبت قابل توجهی افزایش مییابد؛ لذا به این طریق، از مرحله حساس به شتاب دور میشود که اینعامل باعث بهبود پاسخهای لرزهای سازه میشود. برای بررسی اثر جداگرها بر پاسخ سازههای جدا شده در این تحقیق سه مدل سه، پنو هدت طبقه در حالت جدا شده با جداگرهای هسته سربی لاستیکی و در حالت بدون جدا شده تحت تحلیل دینامیکی قرار گرفته و نتایج جابجایی، برش پایه و شتاب طبقات تحت 5 رکورد زلزله نسبت بهم مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

زمینلرزه , زلزله , مقاومسازی , جداگرها , جداگرهای لاستیکی , پاسخ لرزهای , سازه بتنی , گسل