آداب و رسوم و جلوه های آن در خمسه خواجوی کرمانی

فرهنگ هر قوم و ملتی ترکیبی از اعتقادات، باورها، اسطوره ها، آئین ها و مراسم و به طور کلی شیوه و الگوی زندگی است که در طول تاریخ توسط پیشینیان واجداد انسان ها ساخته و پرداخته شده و طی فرایند جامعه پذیری از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. در دنیای امروز با مطالعه و بررسی همین معتقدات و آداب و رسوم یا به عبارت ساده تر مجموعه سنن گذشتگان است که به طرز تفکر و نوع زندگی یک ملت می توان پی برد. ادبیات فارسی و متون نظم و نثر یکی از مهمترین منابع برای شناخت فرهنگ ایران زمین است. در داستان های منظوم و منثور در ادب فارسی به بسیاری از آداب و رسوم رایج در گذشته اشاره شده است که می توان با بررسی آنها به نتایجی دست یافت که در زمینه کار فولکلور و مردم شناسی مطالعه آنها ارزشمند است. بسیاری از این آداب و رسوم جاری که گاه مستقیماً با موضوع اصلی متون داستانی و یا اشعار ارتباطی ندارند، در داستان ها منعکس می شوند که اینگونه اطلاعات بسیار گرانبهاست. خواجوی کرمانی از شاعران قرن هشتم هجری است. خمسه خواجو از منظومه های شعری باقی مانده از اعصار گذشته است که بسیاری از آداب و رسوم و فرهنگ غنی گذشتگان را در خود نهفته دارد. خواجو در منظومه های خود به بسیاری از این آداب و رسوم اجتماعی مردمان عصر خود اشاره کرده که در این پزوهش مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

فرهنگ عامه , آداب و رسوم , خمسه , خواجوی کرمانی