بررسی تطبیقی شعر شیعی در اشعار جامی و دعبل خزاعی

ادبیات شیعی یکی از گرایش های ادبی در دو زبان عربی و فارسی می باشد. در این میان جایگاه بلند هنر شاعری در میانشیعیان و محبان اهل بیت علیهم السلام، ارمغانی ارزشمند از شعر شیعی (عربی و فارسی) به میراث نهاده است که قطعاً عاطفهی خالصانه و عشق نسبت به أئمه اهل بیت (ع) انگیزه اصلی برای سرودن این اشعار بوده است. پژوهش حاضر با نگاهیتطبیقی به بررسی ادبیات منظوم شیعی و جلوه های اشتراک و افتراق در شعر شیعی جامی و دعبل پرداخته، موضوعات و جلوههایی را که دو شاعر در منقبت اهل بیت (ع) خلق کرده اند مورد بررسی قرار می دهد؛ همچنین روش پژوهش حاضر کتابخانهای بوده و از نوع تحلیلی تطبیقی می باشد. دعبل بن علی الخزاعی، متولد سال 148 ه.ق است که سال تولد وی را همزمان باوفات امام صادق (ع) دانسته اند. از جمله آثار وی می توان به طبقات الشعرا اشاره کرد. اما نور الدین عبدالرحمان جامی، درسال 817 ه.ش متولد شد وی را خاتم الشعرا لقب داده اند. از آثار وی می توان به مقامات او اشاره کرد. در اشعار دو شاعرموضوعات مشترک زیادی می بینیم که می تواند تأثیر منابع مشترکی مانند قرآن و کتاب های حدیث باشد. جامی در اشعارخود در آفرینش معانی و تداعی آن ها و نیز در بکارگیری لغات متنوع ، مهارت خاصی دارد گویی که هیچگاه در یافتنکلمات سردر گم نمانده است. در اشعار دعبل نیز الفاظ قابل فهم و آسان اند. از موارد تمایز دو شاعر می توان به استشهادآوردن و استناد کردن به آیات قرآن و احادیث نبوی در شعر شیعی، اشاره کرد. این امر به وضوح در اشعار دعبل یافت میشود؛ در حالی که در اشعار شیعی جامی این امر یافت نمی شود.

Keywords:

ادبیات تطبیقی , شعر شیعی , جامی , دعبل خزاعی