بهرهمندی از عناصر زیست محیطی در فضاهای آموزشی در جهت تحقق اهداف معماری پایدار

پس از اثبات مشکلات ناشی از بهرهگیری بیرویه از طبیعت و تخریب محیطزیست، نظریه توسعه پایدار از سوی سازمان ملل مطرح و به عنوان دستور کار قرن بیست و یکم تعیین شد و اهدافی را در جهت حفظ منابع طبیعی،احترام به محیطزیست، تأمین توان نسلهای آینده در برآوردن نیازهایشان، بهبود و ارتقای سطح زندگی برای همه و حفظ و اداره بهتر اکوسیستمها شکل گرفت. فضای آموزشی به عنوان محیطی برای پاسخ به نیازهای اجتماعی، فرهنگی و محیطی و در جهت برآورده کردنفعالیت انسانهایی که بازتابی از معیارهای رفتاری و فرهنگی مشخص شده توسط جامعه دارند شناخته میشود. ازسوی دیگر یکی از عوامل تأثیرگذاری است که میتواند در جهت گسترش و انتشار اهداف توسعه پایدار و اشاعهی فرهنگ حفظ و احترام به محیط زیست مطرح باشد. همچنین اجرایی نمودن اصول معماری پایدار در طراحی، احداثو تخریب ساختمان اینگونه مراکز میتواند نقش بسزایی در جهت حفظ منابع طبیعی و بهرهبرداری از عناصر و انرژیهای تجدیدپذیر موجود در طبیعت را داشته باشد.نگارندگان با هدف شناسایی اهداف توسعه پایدار و اجرایی نمودن اصول معماری پایدار در طراحی مراکز آموزشی پژوهش حاضر را با استفاده از مطالعات کتابخانهای و به روش تحلیلی توصیفی شکل دادهاند. نتایج حاصل نشان می-دهد که با مکانیابی، جهتگیری مناسب بنا و بهرهگیری از نور و تابش خورشید هزینههای استفاده از انرژی الکتریکی و استفاده از حاملهای انرژی تجدیدناپذیر را به میزان زیادی کاهش داد. بهرهگیری از باد برای ایجاد تهویهدر داخل بناهای آموزشی میتواند شرایط آسایشی را فراهم آورد و کارایی مراکز آموزشی و سطح یادگیری را بالا ببرد. همچنین به کار بردن مصالح با وزن پایین و ضریب انتقال حرارتی کم در دیوار خارجی از اتلاف حرارت در داخل بناها جلوگیری میکند.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری پایدار , فضاهای آموزش , آموزش پایدار