تأثیر بادهای صد و بیست روزه در پیدایش آسبادهای منطقه سیستان

سیستان دیار بادها است؛ این شاخصهی اقلیمی، در پیدایش آسبادها به عنوان بارزترین نماد معماری بومی منطقه نقش انکارناپذیری داشته است. آسباد سازهای طولی شکل، با دهانهی وسیع در جهت وزش بادهای معروف منطقهی سیستاناست. بازوهای هدایتگر و قیف مانند آن با حالت جمع شوندگی و با سادگی هر چه تمامتر، باد را به بخش اصلی سازه منتقل کرده و شدت و قدرت آن را تا چند برابر افزایش داده و باعث حرکت و چرخش سنگ بزرگ آس میگردند. این شیوه تا سالهای نزدیک به امروز هم مورد استفاده قرار میگرفته است. اما آسبادها بر اثر گذشت زمان و تغییر شیوهی زندگی انسانها، در گسست میان سنت و مدرنیه در حال از بین رفتناند و امروزه تنها تعداد اندکی از آنها در بخشهایی از خراسان و سیستان باقی مانده است. از این رو هدف نهایی پژوهش، معرفی آسبادهای منطقه سیستان به عنوان الگوییپایدار از دانش پیشینیان در بهرهبرداری مناسب از شرایط محیطی و استفاده از بادهای صد و بیست روزه به نسل امروز است. به امید آنکه زمینههایی را برای پژوهشهای آتی جهت حفاظت از این آثار ارزشمند -به عنوان الگوهای بینظیر در استفاده از انرژی پایدار طبیعت- فراهم آورد

Keywords:

آسباد , معماری سیستان , انرژی باد , باد صد و بیست روزه