غنای حسی در محیط های مسکونی : بررسی رابطهی غنای حسی و رضایتمندی در مشاعات آپارتمانهای مسکونی

اندیشه های طراحی معاصر تقریبا به طور همه جانبه ای ، پیشاپیش با دلمشغولی های بصری اشغال شده است . فضاهای نادری وجود دارند که به طور خاص برای حس های غیر بصری طراحی شده باشند و تئوری هایی که بر چگونگی طراحیچنین مکان هایی دلالت داشته باشند نیز ناچیز هستند . این مورد از مباحثی است که به بررسی و ارزیابی عاجل نیاز دارد. تمایل روز افزون به استفاده از حس بینایی و موقوف سازی سایر ادراکات حسی و نادیده گرفتن مستمر کیفیات حسی و جسمانی در هنر و معماری، و تک حسی دانستن انسان، به دلیل اینکه انسان را ازدرک ابعاد متنوع وجودی خود باز می دارد، باعثعدم رضایتمندی مخاطب انسانی و همچنین حس انزوا می گردد . در این مقاله به حواس انسان و معماری چند حسی و بررسی عوامل دستیابی به غنای حسی و رابطه ی بین غنای حسی و رضایتمندی در مشاعات مجتمع های مسکونی پرداخته شدهاست. سپس با بررسی نظریه های مرتبط، عوامل دستیابی به غنای حسی شناخته شده و راهکارهایی برای طراحی چند حسی ارائه شده است. و در نهایت چنین نتیجه گیری شده است که معماری و جزییات معماری باید به گونه ای طراحی شوند که تمام حواس انسان را درگیر کرده وزمینه ی انتخاب گزینه های حسی متنوع را که باعث قوام گزینه های مربوط به تجربیات حسیو رسیدن به غنای حسی است را فراهم سازند . از آنجا که به فضای مشاعات و کیفیت غنای حسی در مجتمعهای مسکونی آنطور که باید توجه نشده است در این پژوهش سعی شده است، میزان همبستگی ویژگی های معماری مانند: فرم ، شکل، مقیاس، و عوامل صوت ، بو، رنگ ، نور و... در ایجاد غنای حسی و درنتیجه رضایتمندی ساکنین بررسی شود. و بر اساس آن پیشنهاد های طراحی برای این گونه از فضاها را ارائه گردد

Keywords:

غنای حسی , طراحی حسی , رضایتمندی , معماری چند حسی , مجتمع مسکونی