بررسی جنبش پیاده گستری در مراکز شهری : مطالعه موردی خیابان سلمان فارسی اهواز

یکی از مهمترین مشکلات شهرنشینی، افزایش وابستگی روزافزون به اتومبیل هاا و خوروهاست، و هنجار شهرنشینی امروز، استفاده از وسایل نقلیه موتوری به جای قدم زدن و پیاده روی کردن است ، که باعث ایجاد ابهام در تعریف نقش عابر پیاده و تعااملات انسانی درشهرسازی امروز شده است و عرصه تعاملات اجتماعی را محدود کرده است. با تحولاتی که در شهرسازی امروز صورت گرفته ،توجه بهمعیارهای انسانی در طراحی فضاهای شهری مورد توجه قرار گرفته است.بطوریکه می توان با طراحی و برنامه ریزی، روی حرکت عابر پیاده در محورهای شهری و ایجاد تعاملات شهروندی تاثیرگذاشت. در این مقاله ابتدا به تعاریف و مااهیم پیاده راه پرداخته، سپس اهمیت و نقش پیاده روی و پیاده راه در ارتقای کیایت محیط شهری امروز مورد بررسی قرار می گیرد و ضمن نقد پیاده راه مورد مطالعه در شهر اهواز،پیشنهادهایی جهت بهبود وضع محور شهری با ملاک قراردادن انسان و نیازهای او ارائه می شود. روش این تحقیق از نوع توصیای تحلیلی ، موردی میدانی و گردآوری اطلاعات آن مبتنی بر ادبیات موضوع و مطالعات کتابخانه ای می باشد.نتایج حاصل از مطالعات و بررسی های میدانی در ارتباط با پیاده راه خیابان سلمان فارسی نشان می دهد، جهتساماندهی این محور زیرساخت های لازم و عوامل اقلیمی مورد توجه مسئولان نبوده و نتوانسته متناسب با سیاست های پیاده گستری موفق عمل کند و با اجرایی ضعیف همراه بوده است.

Keywords:

انسان , پیاده راه , فضای شهری , تعاملات اجتماعی , محور شهری