اصل استقلال اعتبارات اسنادی

اعتبار اسنادی تعهدی است که به درخواست مشتری متقاضی یا طرف حساب برای پرداخت یک مبلغ معین به فرد معین ذینفع به محض ارایه اسناد معین، از سوی بانک صورت میگیرد. اعتبارات اسنادی اغلب برای تضمین تعهدات یکی از طرفین قرارداد بین المللی فروش، تعهد وام یا لیزینگ مورد استفاده قرار میگیرد. این توافق تجاری بین المللی بین طرف حساب و ذینفع، قرارداد پایه نامیده میشود.در معاملات تجاری بین المللی اعتباراسنادی به عنوان پاسخ به عدم تمایل فروشنده به ارسال کالا قبل از پرداخت و عدم تمایل خریدار به پرداخت هزینه کالا تا زمان تحویل کالا، صادر میشود. در این حالت، راهحل این است که واردکننده ملزم باشد از بانک خود درخواست کند به مبلغ قیمت قرارداد اعتباراسنادیای به نفع صادرکننده، گشایش کند. سپس ذینفع بعد از ارایه اسناد فهرست شده در اعتباراسنادی، این مبلغ را پرداخت خواهد کرد. این اسناد معمولا نشان میدهد قبل از تحویل واقعی کالا به فروشنده، فروشنده به تعهدات خود به طور کامل عمل کرده است. این مکانیسم خطر عدم پرداخت به صادرکننده و عدم تحویل به واردکننده را کاهش میدهد. اکنون اعتباراسنادی ابزاری برای پرداخت در معاملات بین المللی است که به صورت گسترده مورد قبول است. اصل استقلال مشخصه اصلی اعتباراسنادی است و بدان معنی است که اعتباراسنادی به سه رابطه ای که به وسیله معاملات اعتبارنامه ایجاد میشود وابسته نیست. این روابط ، رابطه بانک با آن دسته از مشتریان خود که اعتباراسنادی را می گشایند، رابطه بانک و ذینفع که بانک تعهد میکند به او بپردازد و قرارداد پایه را در بر میگیرد. در خصوص موردی که بانک دوم مداخله میکند، دو رابطه دیگر از این استقلال برخوردار است: رابطه بین بانک گشاینده با بانک دوم و رابطه بانک دوم با ذینفع. در ضمن، این قاعده بدان معنی است که اگر اعتبارنامه هیچ قانون قابل اعمال خاصی از یک حوزه قضایی خاص را ذکر نکرده باشد، قانون حاکم بر قرارداد پایه لزوما بر آن حاکم نخواهد بود.هدف این اصل این است که به فروشنده تضمین پرداخت بدهد به طوری که اعتباراسنادی را تقریبا معادل پرداخت نقد می نماید.این تضمین محکم که ویژگی اعتباراسنادی است، ارزش تجاری بین المللی به آن بخشیده و نقش اساسی آن را در معامله تجاری بین المللی تضمین میکند.در این پژوهش به طور خاص مفهو اصل فوق مورد بررسی قرار می گیرد.