بررسی جاذبه های اکوتوریستی تالاب بینالمللی خور خوران بندرعباس با استفاده از مدل SWOT

گردشگری طبیعی نوعی فعالیت اقتصادی است که می تواند اثرات منفی بشر بر زیستگاه حیات وحش را به حداقل رسانده و به حفاظت مناطق طبیعی کمک نماید. قابلیت های گردشگری طبیعی علاوه بر استراتژی حفظ حیات وحش، ناتوانی آن در جهت فراهم نمودن حفاظت طولانی مدت از منابع زیست محیطی و در نتیجه مشارکت مستقیم آن در تنزل زیست محیطی است. استان هرمزگان به دلیل قرارگرفتن در منطقه ششم گردشگری موسوم به منطقه کاروان جنوبی (شامل استان های یزد، کرمان، هرمزگان) و برخورداری از منطقه حفاظت شده تالاب بین المللی خورخوران که یکی از ذخیره گاه های زیست کرده به شمار می آید و داشتن سواحل زیبا از وضعیت خوبی برای برخی از فعالیت های گردشگری با کارد کردهای ملی و منطقه ای می باشد. با توجه به پربازده بودن گردشگری بومی اکوتوریسم شناخت قابلیت ها و توانایی های این نوع گردشگری در منطقه حفاظت شده تالاب بین المللی خورخوران، با تأکید بر شناخت محدودیت ها، فرصت ها، تهدیدها، نقاط قوت و ضعف می توان در جهت رشد و توسع اکوترویسم در منطقه حفاظت شده تالاب بین المللی خورخوران برنامه ریزی نمود. لذا در این تحقیق سعی شده با استفاده از روش کتابخانه ای، میدانی و تهیه پرسشنامه و مدل SWOT بتوان تالاب خورخوران را در جهت توسعه گردشگری مورد ارزیابی قرار داد. نتایج نشان می دهد که مهمترین عامل تهدید حضور صیادان و بهره برداران از تالاب به شکل گسترده و مهمترین فرصت جاذبه های محیط زیستی آن در جهت توسعه اکوتوریسم است. بعلاوه بررسی های مدل نشان می دهد منطقه مورد مطالعه در حالت توسعه اکوتوریسم می باشد.

Keywords:

اکوتوریسم , تالاب خورخوران , مدل SWOT