بررسی خواص تراوایی غشاهای پلی اتریورتان و پلی استریورتان در فرایندجداسازی گازهای دی اکسیدکربن/ نیتروژن

افزایش روزافزون غلظت گاز گلخانه ای دی اکسید کربن در جو زمین باعث نگرانی و فشار جوامع بین المللی جهت کاهش و کنترل انتشار این گاز شده است. در سال های اخیر جداسازی گاز کربن دی اکسید به منظور کنترل نشر آن در گازهای اتلافی و گاز خروجی دودکش ها مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. در این راستا، همچنین با توجه به مزایای فناوری غشایی در زمینه جداسازی گازها، در این تحقیق خواص تراوایی نوع جدیدی از غشای پلی یورتان بر دو پایه ی پلیاتر پلی تترا متیلن گلایکول و پلی استر پلی کاپرولاکتون مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. غشاه ا با استفاده از روش ریخته گری محلول ساخته و به منظور تعیین خواص گرمایی و دمای انتقال شیشه ای غشاها از روش گرماسنج روبشی دیفرانسیلی استفاده شده است. همچنین خواص تراوایی و گزینش پذیری غشاها به کمک آزمون عبوردهی گازهای خالص مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات در فشارهای مختلف و در دمای 25 درجه سانتی گراد انجام شد. براساس نتایج آزمایش، با افزایش فشار در هر دو نوع غشا، تراوایی گاز دی اکسیدکربن افزایش و تراوایی گاز نیتروژن کاهش یافته و در مقابل گزینش پذیری دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن افزایش یافت. همچنین در مقایسه بین دو نوع غشا با توجه به منحنی رابسون، غشای بر پایه ی پلی اتر به عنوان غشای برتر در جداسازی گازهای دی اکسید کربن / نیتروژن معرفی شد.

Keywords:

تراوایی , غشای پلی یورتان , پلی اتر , پلی استر , روش گرماسنج روبشی دیفرانسیلی , منحنی رابسون