بررسی میزان رسوبگذاری و خورندگی آب رودخانه کارون در ایستگاه دارخوین در بازه زمانی 1391 ‏- 1379

آب مهم ترین ماده ‏حیاتی بشر است که زندگی انسان بدون آن نا ممکن است.امروزه ‏با افزایش جمعیت و گسترش صنایع میزان منابع آب با کیفیت و کمیت مطلوب رو به کاهش است.از این رو توجه به کیفیت منابع آب از اهمیت ویژه ‏ای برخوردار است. خوردگی و رسوبگذاری آب یکی از مشکلات مدیریت کیفی و مدیریت شبکه توزیع آب است. در این راستا از دو شاخص لانژیله و رایزنر برای تعیین سطح خوردگی و رسوبگذاری آب رودخانه کارون در ایستگاه ‏دارخوین در بازه ‏زمانی 1391 ‏- 1379 ‏استفاده شد.این شاخص ها به صورت ماهانه،فصلی و سالانه محاسبه شدند. بررسی نشان می دهد با توجه به سرعت آب شاخص رایزنر بهترین شاخص برای ارزیابی خورندگی و رسوبگذاری آب رودخانه است.بر اساس شاخص رایزنر وضعیت آب خورنده است که میزان این خورندگی در ماه های سرد و همچنین فصل های سرد بیشتر است. همچنین بررسی تغییرات میزان شاخص های رایزنر به صورت سالیانه نشان می دهد که خورندگی آب بیشتر شده است. لذا لازم است برنامه دقیقی برای کنترل وضعیت آب از لحاظ خورندگی و رسوب گذاری وجود داشته باشد تا بتوان با امحمال روش های مناسب،مشکلات حاصل از خورنده بودن آب را به حداقل رسانید.

Keywords:

رسوبگذاری , خورندگی , شاخص لانژلیه , شاخص رایزنر , رودخانه کارون(ایستگاه دارخوین)