تحلیل فضاهای شهری در شهر خلاق با رویکرد توسعه پایدار

امروزه بیگانگی و عدم احساس تعلق شهروندان نسبت به جامعه و محیط شهری خود از جمله مسائلی است که در جوامع شهری بروز کرده و شایسته توجه فراوان است. رواج فرهنگ فردگرائی آنچنان اوج گرفته که اندیشه باهم بودن در مفهوم شهروندی آن بسیار کمرنگ شده است. یکی از مهمترین عوامل بروز این مشکلات عدم توجه به فضاهای عمومی شهری است. فضاهای عمومی شهری از دیرباز تاکنون بستر تعاملات انسانی بوده و بهنوعی پاسخگویی نیاز اجتماعی ساکنین و شهروندان می باشد. این فضاها زمینهی تأثیرگذاری و تأثیرپذیری اجتماعی و فرهنگی مردم یک جامعه بر یکدیگر میباشند.در این فضاها به کلیه نیازهای متنوع جامعه از تولیدات اقتصادی تا محصولات اجتماعی پاسخ داده میشود. اما با اینوجود متخصصین برنامهریزی شهری تاکنون آنطور که باید به ارزش و اهمیت اینگونه فضاها در شکلدهی به جامعه شهری مطلوب نپرداختهاند. در این راستا توجه به خلاقیت در این مکانها و استفاده از نظریه شهر خلاق؛ با توجه به اینکه کانون تمرکز آن بر فضای کالبدی محیط از قبیل مکان ها ی عمومی و...متمرکز است میتواند مؤثر باشد از سوی دیگر با توجه به اینکه یکی از ارکان شکلگیری شهر خلاق فضاست بنابراین وجود فضای عمومی مطلوب در شهر میتواند بستر مناسبی را برای شکلگیری شهر خلاق فراهم کند. پژوهش حاضر بها روش توصیفی - تحلیلی و باهدف تعیین جایگاه و نقش فضاهای عمومی در شهر خلاق تدوینشده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که شاخصهای فضاهای شهری مانند کاربریها و فعالیتها (جشنها و مراسم محلی فعالیتهای شاد و حیاتی، اجتماع پذیری ) که هر کدام تعاون و پذیرایی تعامل، دسترسی و ارتباطات (همجواری ارتباطات، و آسایش و تصویر ذهنی )امنیت جذابیت، که هر کدام می توانند در شهر خلاق موثر واقش شوند و شهر خلاق را هر چه بیشتر به سمت توسعه پایدار سوق دهد.