زبان فارسی و ضمیر پوچواژه ای
Publish place: Language Related Resaerch، Vol: 2، Issue: 1
Publish Year: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 564
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_LRR-2-1_005
تاریخ نمایه سازی: 16 شهریور 1395
Abstract:
ضمایر پوچواژه ای ضمایری هستند که به هیچ چیز در جهان خارج ارجاع داده نمی شوند و حضورشان درجمله تنها برای اغنای ویژگی های نحوی است به همین دلیل به آنها جاپرکن نیز اطلاق می شود این ضمایر برخلاف اکثر واحدهای واژگانی که سه ویژگی نحوی،واجی و معنایی دارند، از نظر معنایی تهی قلمداد می شوند. لذا کاربردشان در جمله بیشتر به دلایل نحوی صورت می گیرد و بیش از همه با اصل فرافکن بیشینه ارتباط پیدا می کنند. این ضمایر درزبان های هند و اروپایی ازتنوع چشمگیری برخوردارند و معمولا در سه ساخت آب و هوایی، ارتقایی و غیر شخصی مورد استفاده قرار می گیرند.
Keywords:
اصل فرافکن گسترده , زبان فارسی , ضمیر پوچواژه ای آب و هوایی , ضمیر پوچواژه ای ارتقایی , ضمیر پوچواژه ای غیر شخصی
Authors
فریده حق بین
دانشیار گروه زبان شناسی ،دانشکده ادبیات،تاریخ و زبان های خارجی، دانشگاه الزهرا، تهران ،ایران
شهره فشندکی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات، تاریخ و زبان های خارجی،دانشگاه الزهرا(س) تهران، ایران